Zehir Ağacı – William Blake

Gücenmiştim dostuma
Öfkemi söyledim, geçti öfkem
Gücenmiştim düşmanıma
Söylemedim ve büyüdü öfkem

Ve onu korkularla suladım
Gözyaşlarımla sabah akşam
Gülücüklerle güneş sundum ona
Ve yumuşak hilekâr oyunlarla

Ve büyüdü gündüz gece
Parlak bir elma verinceye
Düşmanım ışıl ışıl gördü onu
Biliyordu benim olduğunu

Çalmaya girdi bahçeme
Kutbu örttüğünde gece
Sabah kıvançla gördüm
Ağacın dibindeydi düşmanım

William Blake:
Çeviren: İnan Mayıs Aru