Bir Tepede Öğle Üzeri – Edna St. Vincent Millay
Ben olacağım gün ışığında En mutlu kişi!Yüz çiçeğe dokunacağım Koparmadan birini. Tepelere ve bulutlara bakacağım Dingin gözlerle,Yelin otları yatırışını
Okumaya devam etBen olacağım gün ışığında En mutlu kişi!Yüz çiçeğe dokunacağım Koparmadan birini. Tepelere ve bulutlara bakacağım Dingin gözlerle,Yelin otları yatırışını
Okumaya devam etİlle de mavi süsen olacakdeğil ya, boş bir arsadakiayrık otları da olabilir ya dabir kaç küçük taş, sendikkat et yeter,
Okumaya devam etBahar zapt edilincekırlangıçlara dönüştü. Kırlangıçlar kafeslenincebir velveleye dönüştü. Velvele susturuluncamanzaraya dönüştü. Manzara örtülüncegözlere dönüştü. Gözler zorla yumuluncadüşlere dönüştü. Düşler inkâr
Okumaya devam etApaçık anlıyorum şimdibana ait bir yaprak yokbana ait bir kök yoknereye gidersem gideyimdumanlı bir omurga olacağım ormandave orman bilecek bunuikimiz
Okumaya devam etGücenmiştim dostumaÖfkemi söyledim, geçti öfkemGücenmiştim düşmanımaSöylemedim ve büyüdü öfkem Ve onu korkularla suladımGözyaşlarımla sabah akşamGülücüklerle güneş sundum onaVe yumuşak hilekâr
Okumaya devam etgördüm kendimibir kemik halkasıduru akışındaher bir şeyin ve and içtimdaima açık olmayaki ne varsa hepsiakıp geçsin ve duydum sonra“kemik halkasını”çınlar
Okumaya devam etOradaydı işte, kelimesi kelimesine,Bir dağın yerine geçen şiir. Onun oksijenini soluyordu,Kitap tozlu masada kapalı dururken bile. Hatırlatıyordu ona nasıl da
Okumaya devam etOkunmazdı Acıma’nın esamesiYoksul kılmasaydık biz kimseyi.Ve Merhamet hiç olur muyduHerkes bizim gibi olsa mutlu. Ve müşterek korku Barış sağlarBencil seviler
Okumaya devam etAkla düşen aşktan bahsediyorum:Ay inançlı, neredeyse kör;Dönüp duruyor dalgınlıkla, konuşamıyor.Kusursuz bakım ayazda bırakmış onu. Denizi hiç böyle derin düşlememiştim,Yeri böyle
Okumaya devam etZihnin açık şimdibulutsuz bir gök gibiVakti geldi demekYabanda bir ev kurmanın. Ne yaptım ki bengözlerimle gezmekten başkaağaçlarda? Öyleysekuracağım: bir eş,bir
Okumaya devam et