Koca Karı ve Seçme Şiirler – Richard Brautigan

Şiir yazmayı seviyorum ama iyi bir evlilikle sonuçlanan zorlu bir flörtte olduğu gibi birbirimizi tanımamız epey bir zaman aldı. Yedi yıl boyunca nasıl cümle kurulacağını öğrenmek için şiir yazdım çünkü ciddi ciddi roman yazmak istiyordum ama cümle kuramıyorken roman yazamazdım. Şiiri sevgilim olarak gördüm ama asla benim koca karı olamazdı.

Bir gün yirmi beş yaşımdayken baktım ki cümle kurabiliyorum. Şu klasik elveda repliklerinden biriyle, “Bence artık birbirimizi bu kadar sık görmesek iyi olur çünkü sanırım bu iş fazla ciddiye binmeye başladı”, ilk romanım olan Amerika’da Alabalık Avı’nı yazdım ve bunu üç roman daha izledi.

Sonraki altı yıl boyunca şiirle hemen hemen hiç görüşmedik, otuz bir yaşıma ya da 1966 sonbaharına dek. Sonra şiirle tekrar çıkmaya başladık ama bu sefer cümle kurmayı biliyordum ve her şey başkaydı ve şiir benim koca karı oldu. Tanrım, o ne güzel bir duyguydu!

Anlatma ihtiyacı duyduğunuz ama koca karıdan başka kimseye anlatamayacağınız hayatın cilvelerini şiirle yazmaya çalıştım.

Richard Brautigan
Çeviri: İnan Mayıs Aru

Durduk Mükemmel Günlerde

Durduk mükemmel günlerde
ve arabadan indik.
Rüzgar saçlarında gezindi.
Bu kadar basitti işte.
Döndüm bir şey demeye –

Lütfen

Düşünüyor musun
sen de beni
benim düşündüğüm kadar
seni?

Sürpriz

Klozetin kapağını açtım
bir kuş yuvası sanki
kedi patisi izleri vardı hep
oturağın çevresinde.

Geyik İzleri

Güzel, inil inil
tam gaz sikişmek
ve sonra sessizce uzanmak
yanında taze kar üstünde
geyik izleri gibi
sevdiğinin.
Var mı ötesi!

30 Sent, İki Bilet, Aşk

Aklım fikrim sende
otobüse binip
30 sent uzattım
ve iki bilet dedim şoföre,
neden sonra fark ettim
yalnız olduğumu.

Aşkın

Aşkın
Lâzım birilerine
Bana değil.

Randevu

Neredeysen şimdi
Geliyorum yanına.

İdrak

Tanrım, bir yığın bok
yazılacak hakkımda
ben öldükten sonra.

Son Gezinti

Ölme işi
otostop çekmek gibidir
tuhaf bir kasabaya
gecenin köründe
hava soğuk
ve yağmurludur
ve yalnızsındır
yine.

Birden
tüm sokak lambaları
söner
ve her şey
kararır
öyle kararır ki
binalar bile
korkar
birbirinden.

Sonsuza Dek, Buu

bir hayalet gibi fır dönerek
dibinde bir
tepenin,
perilendim,
tüm boşluk tarafından
sensiz
bırakacağım.

Evet, Balık Müziği

Alabalık renkli bir rüzgar esiyor
gözlerimin içinden, parmaklarımın içinden,
ve hatırlıyorum alabalıkların nasıl da
saklandıklarını dinozorlardan,
nehre su içmeye geldiklerinde.
alabalıklar yeraltı geçitlerine saklandı, kalelere
ve otomobillere. sabırla beklediler dinozorlar çekip gitsin diye.

Richard Brautigan
Çeviriler: İnan Mayıs Aru