İki Şiir – Shuntarō Tanikawa
Sessizlikle Yoldaşım’dan
Sesleşen ses
kaplamaya başladı boş beyaz kağıdı
sivrisinek larvaları gibi.
Taşarak
iyileşen ciğerleri ve kalbinin boşluğundan,
hava verildi
karışsın diye bahar havasına.
Kimse dinlemiyor
ama tüm kulaklar açık; ve şimdi,
dalgalandırırken rüzgar bir tül perdeyi
oynayan çocukların vahşi çığlıkları gelmektedir.
Sesin kıpırdanmaya başladığı yerde
o engin sayfanın bir köşesinde,
dönüyor şimdi tüm bir galaksi … ötelerde.
Nehir
Anne,
Neden gülüyor nehir?
Güneş gıdıklıyor, ondan.
Anne,
Neden şarkı söylüyor nehir?
Bülbül sesini övmüş, ondan.
Anne,
Neden soğuk nehir?
Karın sevgisini anımsıyor.
Anne,
Kaç yaşında nehir?
Aynı yaştadır her dem taze baharla.
Anne,
Neden hiç dinlenmiyor nehir?
Ne de olsa bekliyor deniz ana
Nehrin eve dönmesini.
Shuntarō Tanikawa
İngilizceden Çeviren: İnan Mayıs Aru
