Evrende Bir Atom – Richard P. Feynman
Deniz kıyısında dikilmişim bir başıma, düşünüyorum
Dalgalar dövüyor kıyıyı
moleküllerden dağlar
hepsi de aval aval kendi işine bakar
birbirinden alabildiğine uzak
yine de yekpare beyaz köpükler doğar.
Çağlar çağları kovalar
daha görecek göz yokken
yıllar yılları
tıpkı şimdiki gibi döverek kıyıları.
Kim için, ne uğruna?
Ölü bir gezegende
eğleyecek bir yaşam da yokken.
Dur durak bilmeksizin
güneşin muazzam biçimde harcadığı
uzaya akıp giden
enerjinin cenderesinde
bir zerrecik kükretir denizi.
Suların dibinde
tüm moleküller tekrar eder
bir diğerinin motifini
ta ki yeni karmaşık moleküller oluşana dek .
Onlar da yenilerini yaratır kendileri gibi
Ve başlar dans.
Boyutu ve karmaşıklığı
gitgide artan canlılar
atom kütleleri
DNA, protein
daha da girift bir dans motifine başlar.
Beşikten çıkıp
kara toprağın üstüne,
dikiliyor
burada işte:
bilinç sahibi atomlar;
merak sahibi madde.
Dikiliyor denizin kıyısında,
hayret ediyor hayrete: Ben
atomlardan bir evren
evrende bir atom.
Richard P. Feynman
Çeviren: İnan Mayıs Aru
Görsel: Hannah Wilson
Tanınmış Amerikalı fizikçi Richard Feynman bu şiiri, dünyanın ilk zamanlarına benzer koşulların laboratuvar ortamında oluşturularak inorganik tepkimeler sonucunda organik moleküller elde edilebileceğini ortaya koyan Miller-Urey deneyinden kısa süre sonra, türlerin ve bilincin evrimine bir övgü olarak yazmıştır.
