Bir Dağın Yerine Geçen Şiir – Wallace Stevens
Oradaydı işte, kelimesi kelimesine,
Bir dağın yerine geçen şiir.
Onun oksijenini soluyordu,
Kitap tozlu masada kapalı dururken bile.
Hatırlatıyordu ona nasıl da muhtaç olduğunu
Kendi yolunda ilerleyerek gideceği bir yere,
Nasıl da yeniden düzdüğünü çamları,
Kayaları öteleyip usulca ilerlediğini bulutların arasında.
En isabetli seyir terasına doğru,
Tarifsiz bir tamamlanmışlık içinde tastamam olacağı:
Noksansız kayada kendi noksanlığının,
Nihayet keşfedeceği kıyısına yanaştıkları manzarayı,
Üstüne uzanıp, bakışlarını denize çevirdiğinde
Eşsiz ve ıssız evini tanıyacağı.
Wallace Stevens
Çeviren: İnan Mayıs Aru
